πεταλουδο-σταλίδες

***




καταραμένη ζωή !!!
ακούστηκε μιά φωνή,
την ώρα που έπαιζα με την φλογέρα μου στο δάσος,
κάνω μία τα χώρτα στην άκρη και τι να δω !
μια κάμπια να κλαίει και να    ο-δείρετε...
__τί έχεις κάμπια μου και ....


--οϊμέ στην συμφορά μου αφέντη μου ,
να την βράσω τέτοια ζωή, σκουλήκι  γεννήθηκα και σκουλήκι θα πεθάνω, ιδού  ο ταφος μου,επιτέλους πάω να κοιμηθώ,... ο έρμος να πεθάνω...


περάσαν οι μέρες και ....
μιά μέρα που έπαιζα την φλογέρα μου στο δάσος....


άκουσα μιά γνωστή φωνούλα να κλαίει και να σφαδράζει,
--οϊμέ στην συμφορά μου την έρημη,
ουαί στην συμφορά μου αφέντη,
κατάρα με γέννησε εμένα,,,ουαί μου ...ξέρεις τι είναι να πεθαίνεις δύω φορές?


πριν προλάβω κάτι να πω...
μέσα απο το μαύρο ..ξεπρόβαλε ένας χαρούμενος πεταλούδος,
μέσα στο μπλε φως  της αγάπης του πα πετά, και με την κιθάρα του προς την ζωή να τραγουδά...:
τότε τον φώναξα κοντά μας να ρθεί,
και στην χαζού λα πεταλούδα την ιστορία του να πεί,


και πίρε την κιθάρα του ο πεταλούδος ,
και νοσταλγώντας άρχισε για το παρελθόν του να μιλάει.


πάντα ευχαριστούσα που γεννήθηκα, και σαν σκουλήκι έζησα και έμαθα τόσα υπέροχα πράματα,και όταν με γαλήνη κημήθεικα και νόμιζα πως θα πεθάνω..


και γεννήθηκα πεταλούδα !
όταν από σκουλήκι έγινα πεταλούδα, γιούπι μου........ θα ξανα-παιθάνω :::)